Promieniowanie podczerwone (solux)

Promieniowanie podczerwone jest niewidzialnym promieniowaniem elektromagnetycznym. W fizykoterapii wykorzystuje się promieniowanie o długości fali od 770 do 15000. W widmie promieniowania elektromagnetycznego jest ono umiejscowione między widzialnym obszarem czerwieni a mikrofalami. Promieniowanie podczerwone określa się skrótem IR pochodzącym od słowa angielskiego „infra-red”. 

Wpływ biologiczny promieniowania podczerwonego na ustrój polega na działaniu ciepła, które powoduje: 

• rozszerzenie naczyń włosowatych skóry, a w związku z tym zwiększony przepływ przez tkanki krwi tętniczej, 
• reakcje ze strony naczyń głębiej położonych, zgodnie z prawem Dastre’a – Morata, 
• zmniejszenie napięcia mięśni, 
• podwyższenie progu odczuwania bólu (ma zatem działanie przeciwbólowe), 
• wzmożenie przemiany materii, 
• pobudzenie receptorów cieplnych skóry,a w następstwie tego, na drodze odruchowej narządów głębiej położonych. 

Wskazania: 

• przewlekłe i podostre stany zapalne, w których możliwe jest miejscowe stosowanie ciepła, 
• przewlekłe i podostre zapalenia stawów oraz zapalenia tkanek okołostawowych, 
• nerwobóle oraz zespoły bólowe, 
• stany poi przebytym zapaleniu skóry i tkanek miękkich pochodzenia bakteryjnego. 
• Naświetlania można stosować jako zabieg wstępny przed masażem, kinezyterapią oraz jonoforezą. 

Przeciwwskazania: 

niewydolność krążenia, czynnej gruźlicy płuc, skłonności do krwawień, zaburzeniach w ukrwieniu obwodowych części kończyn, w stanach gorączkowych, w ostrych stanach zapalnych skóry i tkanek miękkich oraz stanach wyniszczenia.