Prądy interferencyjne

Terapia polegająca na krzyżowaniu dwóch niezależnych obwodów z prądem o różnych częstotliwościach. Elektrody układa się na planie kwadratu, tak by interferencja zachodziła w uszkodzonym obszarze, tworząc w tym miejscu elektryczny bodziec leczniczy. Stosuje się do tego prądy średniej i niskiej częstotliwości. Podstawową zaletą prądów interferencyjnych jest możliwość dotarcia do głębszych tkanek niż w przypadku innych rodzajów elektroterapii. 

Metodyka 

Podstawą do wykonania zabiegu jest wiedza, jak wpływają na organizm człowieka konkretne częstotliwości prądu. W związku z tym: 

  • 0-10 Hz – wywołuje skurcz mięśni szkieletowych; 
  • 25-50 Hz – intensywnie pobudza mięśnie do skurczu i usprawnia krążenie obwodowe; 
  • 50-100 Hz – wywołuje efekt przeciwbólowy i usprawnia procesy odżywcze tkanek; 
  • 90-100 Hz – powoduje efekt przeciwbólowy i zmniejsza napięcie współczulnego układu nerwowego; 
  • 0-100 Hz – w pewien sposób sumuje efekty wymienionych wyżej działań. 

Wykonując zabieg należy pamiętać o podstawowych zasadach metodycznych. Prądów interferencyjnych nie można stosować w okolicy serca i klatki piersiowej u osób z wszczepionym rozrusznikiem serca. Dodatkowo elektrody zabiegowe muszą być umieszczone w ten sposób, aby linie łączące środki każdej z 2 par elektrod krzyżowały się w okolicy umiejscowienia procesu chorobowego. 

Podczas dawkowania należy uwzględnić osobniczą wrażliwość chorego, aby wyraźnie odczuwał prąd, jednak bez odczuć bólowych. 

Wskazania 

  • zanik lub osłabienie mięśni, 
  • zaburzenia układu krążenia, 
  • nerwobóle, zapalenia nerwów, zespoły uciskowe, 
  • bóle kręgosłupa, 
  • choroby zwyrodnieniowe kręgosłupa, 
  • choroby zwyrodnieniowe stawów, reumatyzm, 
  • urazy i stany zapalne mięśni, stawów lub ścięgien, 
  • zapalenie w okolicy stawu barkowego, 
  • problemy ze zrostem kości, 
  • migreny, 
  • nietrzymanie moczu. 

Przeciwwskazania 

  • wszczepiony rozrusznik serca lub inne urządzenia elektryczne, 
  • wszczepione elementy metalowe, 
  • uszkodzenie lub stan zapalny skóry w miejscu, w którym ma zostać przeprowadzona terapia, choroby dermatologiczne, 
  • choroba nowotworowa, 
  • stwardnienie rozsiane, 
  • choroba Parkinsona, 
  • problemy z układem krążenia (związane z zakrzepami, zatorami, żylakami, miażdżycą), 
  • infekcje w stanie ostrym, gorączka, 
  • zaburzenia czucia, 
  • utrudniony kontakt z pacjentem, zaburzenia psychiczne.